Focus houden
Het blijft oorlog, maar…
De oorlog in buurland Oekraïne blijft voor verrassingen zorgen. Waar het er eerst op leek dat Rusland in enkele dagen of weken heel Oekraïne dacht in te nemen, zijn de gevechten momenteel helemaal beperkt tot de regio Loegansk in het oosten. Poetin concentreert zich volledig op de Donbas, en de zuidelijke Zwartezeehavens. Misschien dat Odessa, vlak bij de Moldavische grens in het zuiden, later alsnog aan de beurt komt. Maar de snelle opmars van het begin en de overmoedige gevechten op zes fronten tegelijk zijn helemaal verleden tijd.
De wel zeer uitgebreide steun vanuit Europa en Amerika houdt het Oekraïense leger op de been. Ook dat verloopt verrassend. Wie had gedacht dat heel Europa zou meevechten in een oorlog waarin we toch niet meevechten? En dat in een oorlog in ons eigen Europa?
Hoewel Moldavië nog steeds een toevluchtsoord is voor talloze vluchtelingen, zijn ook daarin veranderingen te zien. Nu de oorlog vrijwel alleen woedt in het oosten van Oekraïne, zijn de aantallen vluchtelingen afgenomen. Sommigen wagen het er zelfs op terug te gaan. En het is zomer. Veel Moldaviërs in de dorpen leven ’s zomers van de opbrengst van het land. De vluchtelingen werken mee, en eten mee. De EU springt in ruime mate bij. De voedsel- en brandstoftekorten waarmee Moldavië enkele maanden geleden nog kampte, zijn voorbij.
…er is meer
De kerken en talloze gezinnen vangen nog steeds tienduizenden vluchtelingen op. Dat werk blijft doorgaan. Maar er is gelukkig minder druk dan eerder. En alles verloopt langzamerhand beter georganiseerd. ‘
“Het is goed en heel erg nodig de Oekraïners op te vangen en te ondersteunen,” zegt Brother Eduard, “maar we moeten niet uit het oog verliezen waarvoor God ons geroepen heeft: de verkondiging van het Evangelie. Noodhulp is goed, maar de echte nood ligt ergens anders.” Te midden van al die noodhulp, voedsel, kleding, onderdak, deelden Eduard en zijn teams duizenden Bijbels, Nieuwtestamenten en Evangeliën uit. Ontelbare pastorale gesprekken, hoop te midden van wanhoop, het kruis van Golgotha als uiteindelijke redding. “We moeten focus houden,” zegt Eduard, “de oorlog is vreselijk maar heeft de mensen en de kerken geestelijk wakker geschud. Opeens vragen velen naar God. We moeten hen het Woord aanreiken. Sterven in een oorlog is verschrikkelijk, sterven zonder Christus is onmetelijk erger.”
“Wie steeds op de wind let, zal niet zaaien; en wie steeds naar de wolken ziet, zal niet maaien.”
Prediker 11:4
Focus houden
Daarbij zijn de Moldaviërs er zelf ook nog. “Veel binnen- en buitenlandse organisaties richten zich volledig op noodhulp aan Oekraïners. Maar we moeten focus houden,” zegt Eduard opnieuw. “God heeft ons geroepen voor Moldavië. Het evangelisatiewerk moet ook doorgaan.”
Nu de zomer er is, begint het weer volop te kriebelen. Eduard staat alweer in de startblokken voor de zomerkampen. Het was lang onduidelijk of de kampen wel zouden kunnen doorgaan, maar nu de vluchtelingencrisis enigszins luwt, en de dreiging dat Rusland ook Moldavië zou binnenvallen voorlopig verdwenen is, komt er ruimte voor de kampen.
En dus kwamen de draaiboeken uit de kast, vrijwilligers gemobiliseerd, plannen gesmeed. Eduard heeft mogelijkheden om 5 kampen van 10 dagen te organiseren. In elk kamp komen 80-120 kinderen of jongeren. En … dit jaar wil Eduard natuurlijk ook Oekraïense kinderen en jongeren in de zomerkampen verwelkomen. Er zijn onder de vluchtelingen ook kinderwerkers, tienerleiders, voorgangers, dus het zou moeten lukken ook een Oekraïenstalig programma van de grond te krijgen.
“We gaan gewoon aan het werk” zegt Eduard altijd, “en dan zien we wel waar het geld vandaan komt. God weet echt wel wat er nodig is.” De crisistijd van de afgelopen maanden trekt een zware wissel op Eduard, en ook op zijn vrijwilligers. Nu de spanning wat afneemt, komen maar zo de klappen. Hij denkt dat het wel lukt. “De zomerkampen hebben altijd zo’n impact,” zegt hij. “Zoveel jongeren die tot geloof komen, elk jaar weer. Zoveel ouders die met hun kinderen meekomen en na de kampen naar de kerk blijven komen. Ik word er altijd laaiend enthousiast van. Na de zomerkampen is er tijd voor rust.” Uiteraard afhankelijk van hoe de oorlog er dan voorstaat, maar dat moeten we tegen die tijd maar bekijken.
